Τα περίφημα Αμυγδαλωτά της Τίνας

Υλικά

1 κιλό αμυγδαλόψιχα ασπρισμένη
2 ποτήρια ζάχαρη κρυσταλλική
2 πιατάκια του καφέ κοφτά σιμιγδάλι ψιλό
2 κουταλιές μέλι
2-3 κούπες ανθόνερο πολύ δυνατό
2 κούπες ζάχαρη άχνη
Μοσχοκάρφια (γαρύφαλλα ολόκληρα) προαιρετικά

Εκτέλεση

Αλέθουμε τα αμύγδαλα στη moulinette (πρέπει να είναι πολύ λεπτοκομμένα) και ανακατεύουμε πολύ καλά με τη ζάχαρη, να κατανεμηθεί ομοιόμορφα στην πάστα του αμυγδάλου.

Σε μια λεκανίτσα ανακατεύουμε το μείγμα αμυγδάλου – ζάχαρης με το σιμιγδάλι, το μέλι και ραντίζουμε με λίγο ανθόνερο για να αποκτήσει η ζύμη συνεκτικότητα (υπολογίστε περίπου ένα ρακοπότηρο).

Αφήνουμε τη ζύμη να σταθεί περίπου 1 τέταρτο και ζυμώνουμε τη ζύμη καλά. (Δεν είναι μαλακή αλλά πλάθεται).

Αν τα αμυγδαλωτά είναι για δώρο ή κέρασμα στο σπίτι, τα πλάθουμε σε σχήμα βαρκούλας (μακρουλό, λίγο παχουλό και με μυτερές άκρες). Αν είναι για γιορτή ή κέρασμα σε γάμο ή βαφτίσια τα πλάθουμε σε σχήμα μικρού αχλαδιού και καρφώνουμε στην κορφή του καθενός από ένα μοσχοκάρφι.

Στρώνουμε σε ένα ταψί λαδόχαρτο καλά βουτυρωμένο.

Πριν ακουμπήσουμε τα αμυγδαλωτά στο ταψί, τα ακουμπάμε σε λίγο σιμιγδάλι που θα κολλήσει από κάτω τους και θα τα εμποδίσει να κολλήσουν.

Τα ψήνουμε σε χαμηλό φούρνο (150 βαθμούς) για περίπου 15 λεπτά ή ώσπου να ροδίσουν ελαφρά στην κορφή. Θα σας φαίνονται άψητα.

Τα βγάζουμε από τον φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν τελείως. Μέχρι να κρυώσουν δεν τα ακουμπάμε καθόλου γιατί διαλύονται.

Σε ένα μπολάκι κάπως φαρδουλό (να χωράει 5 αμυγδαλωτά το ένα δίπλα στο άλλο), βάζουμε το υπόλοιπο ανθόνερο. Σε ένα άλλο μπολάκι βάζουμε την άχνη.

Βουτάμε μέσα 4-5 αμυγδαλωτά και ξεκινώντας από το πρώτο που βουτήξαμε το τυλίγουμε πολύ καλά στη ζάχαρη άχνη.

Αυτό το κάνουμε για να μείνουν λίγο τα αμυγδαλωτά βουτηγμένα μέσα στο ανθόνερο, αλλά όχι και πολύ γιατί θα γίνουν λάσπη που έλεγε και η γιαγιά μου.

Τα αφήνουμε να στεγνώσουν τελείως (η άχνη θα έχει γίνει σαν κρούστα) και τα πασπαλίζουμε με αρκετή ζάχαρη άχνη με το σουρωτήρι, να γίνουν όμορφα.

Αν τα έχουμε φτιάξει αχλαδάκια, μπορούμε να ξεκαρφώσουμε με προσοχή το γαρύφαλλο και να το ξανακαρφώσουμε βάζοντας μαζί του και μια μικρούλα κορδελίτσα που θα εξέχει δεξια κι αριστερά. Τα φυλάμε σε κουτί που κλείνει αεροστεγώς, γιατί στεγνώνουν εύκολα.

Η συνταγή είναι της κ. Τίνας Σταύρου.

Εξαιρετική η συνταγή της Τίνας. Στο Κρανίδι συνηθίζουν να βάζουν μέσα στο αμυγδαλωτό ένα ολόκληρο πετροκέρασο γλυκό του κουταλιού.
Όταν δαγκώνεις το αμυγδαλωτό πλημμυρίζει το στόμα από τη γεύση του κερασιού! Κόλαση!!

Καταπληκτική η συνταγή όντως αλλά και η εκτέλεση. Όσο για το συνοδευτικό κείμενο νομίζω πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί γιατί περιέχει όλη την ουσία.

Το πόσο μου αρέσουν τα αμυγδαλωτά δε λέγεται, χώρια που μου θυμίζουν καλοκαίρι σε νησί. Ξεσηκώθηκα πάλι

Αδυναμία μεγάλη τα αμυγδαλωτά!

Αχ βρε Ρενάκι !!! τι μου θύμησες σήμερα με την συνταγή και την παραπομπή σου στο κείμενο της Τίνας !!! τι ωραίες εποχές και τι φοβερά κείμενα που διαβάζαμε !!!!

όσο για το στήσιμο της φωτο, θεωρώ ότι πρέπει να πάρει 10'''''''''....
(αυτό σημαίνει 10 με πολλούς πολλούς τόνους!!)

φιλια πολλά

Μαράκι κι εγώ έτσι νοσταλγικά το είδα..πραγματικά ωραίες εποχές!
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο για τη φωτο

παιδιά γειά σας. Είδα τη συνταγή της Τίνας και φτιάχνω κι εγώ την ίδια ακριβώς. Μόνο που αντιμετώπισα ένα πρόβλημα. Τα έφτιαξα στο γάμο της εξαδέρφης μου, τα τύλιξα με ζελατίνες και τα έδεσα σφιχτά με κορδέλα. Ολα έγιναν δύο ημέρες πριν το γάμο δηλαδή δεν έμεναν για πολύ χρονικό διάστημα εκτεθημένα. Το αποτέλεσμα την ημέρα του γάμου να είναι πέτρα. ποιό είναι το λάθος; την συνταγή την εκτέλεσα με ευλάβεια.

Πέπινα το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ίσως ψήθηκαν παραπάνω. Μερικές φορές οι χρόνοι αλλάζουν από φούρνο σε φούρνο, άλλοι ψήνουν πιο δυνατά κι άλλοι λιγότερο. Ήταν σχεδόν σαν άψητα όταν τα έβγαλες?
Εκτός κι αν δεν είχαν κλείσει καλά οι ζελατίνες οπότε και σκλήρυναν.

γειά σου Rena . Σ΄ευχαριστώ για την απάντηση. Τελικά λες να παίζει ρόλο το ψήσιμο; Θυμάμαι ότι είχαν ροδίσει οι κορυφούλες. Θα ξαναδοκιμάσω μία δοση

Καλή επιτυχία Πέπινα. Όταν τα ξαναφτιάξεις δοκίμασε πολύ χαμηλή φωτιά όπως λέει η συνταγή και πες μας τι έγινε, την έχω βάλει κι εγώ στο μάτι τη συνταγή αυτή.

Πέπινα αν τα ξαναφτιάξεις πες μου πως πήγε το εγχείρημα. Καλή σου επιτυχία

Rena, η συνταγή φαίνεται υπέροχη και είμαι σίγουρη ότι είναι πεντανόστιμη. Μου θυμίζουν τα αμυγδαλωτά που είχα φάει κάποτε στην Ερμιόνη...
Rena, να ξέρεις ότι είμαι πολύ δύσκολος κριτής, όχι σε επίπεδο συνταγής, αλλά σε επίπεδο συστατικών (θα μάθετε με τον καιρό, τι τρέλα κουβαλάω...)

Eλένη θα χαρώ να δω tips για το πως θα μπορούσαμε να μαγειρεύουμε πιο υγιεινά φαγητά χωρίς να στερούνται γευστικά. Ομολογώ ότι μαγειρεύω ίσως λίγο πιο "βαριά" από το σύνηθες, λόγω επιρροών από την Μικρασιάτισσα γιαγιά (αναφέρομαι στα καρυκεύματα των συνταγών και όχι στα λιπαρά).

Rena... στα καρυκεύματα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, όσον αφορά αν είναι ή όχι ένα πιάτο υγιεινό... είναι! Από εκεί και πέρα είναι θέμα αν το αντέχει το στομάχι...!
Ένα πιάτο δεν είναι υγιεινό αν περιέχει μεγάλη ποσότητα κρέμας γάλακτος, βαρύ τσιγάρισμα σε λίπος (είτε φυτικό είτε ζωικό) και γενικά τέτοια πράγματα κάνουν κακό..
τα πολίτικα πιάτα, έχουν μεγαλώσει, γενιές και γενιές από ανθρώπους, απλά σήμερα καθόμαστε περισσότερο πάνω στον "ποπό" μας, απ' ότι κάνανε οι παλιοί και γι αυτό έχουμε προβληματάκια υγείας...